ការហាត់ប្រាណនៅពេលទំនេរពីការសិក្សារបស់និស្សិតរៀនក្រៅប្រទេស

សួស្តី! ថ្ងៃនេះខ្ញុំចង់មកចែករំលែកបទពិសោធន៍ខ្លះៗ ពីការប្រើប្រាស់ជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់និស្សិតកម្ពុជានៅសាកលវិទ្យាល័យ មហាសារខាម ព្រោះមានមិត្តភក្តិមួយចំនួនធ្លាប់សួរថា ក្រៅពីរៀនក្នុងថ្នាក់ ចូលបណ្ណាល័យអានសៀវភៅ ដើរលេង តើមានធ្វើអ្វីខ្លះទៀតដែលគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍? Um...អ្វីទៅហ្ន៎! ដែលគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍ក្រៅពីការរៀន រកនឹកមិនឃើញ #$&@*!!!!...តាមធម្មតាឃើញនិស្សិតកម្ពុជាយើងភាគច្រើនទៅហាត់ប្រាណនៅអគារកីឡា។ អញ្ចឹង! ខ្ញុំសុំណែនាំប្រភេទ កីឡាមួយចំនួនដែលពួកគេនិយមលេងនៅពេលល្ងាចទៅចុះ...

អគារកីឡាសាកលវិទ្យាល័យមហាសារខាម

 បាល់ទាត់ៈ ជាប្រភេទកីឡាដែលនិស្សិតកម្ពុជាភាគច្រើន (បុរស) ចូលចិត្តលេងនៅពេលល្ងាច ក្រោយចេញពីរៀន ព្រោះក្រៅពីដើម្បីឱ្យសុខភាពល្អ រាងកាយមាំមួនហើយ អាចឱ្យធ្វើពួកគេកាត់បន្ថយភាពតានតឹង និងជាឱកាសក្នុង ការជួបជុំមិត្តគ្នាទៀតផង។ សាកលវិទ្យាល័យមានទីលានបាត់ទាត់ ២ កន្លែង និងទីលានសម្រាប់លេងហ្វូតសល ១ កន្លែង។

រាំអារ៉ូប៊ិក (Aerobic dance): និស្សិតអាចចូលរួមរាំអារ៉ូប៊ិកដោយឥតគិតថ្លៃ ជារៀងរាល់ថ្ងៃចាប់ពីម៉ោង 6-8 ល្ងាច នៅផ្នែកខាងក្រៅអាគារកីឡា។

ហ្វិតណែស (Fitness): សម្រាប់និស្សិតដែលចង់បានសាច់ដុំ ឬរូបរាងមាំមួន សាកលវិទ្យាល័យមហាសារខាម មានបន្ទប់ហ្វិតណែសដែលបំពាក់ដោយឧបករណ៍ទំនើបៗ ជាច្រើនប្រភេទសម្រាប់ហាត់ប្រាណ និស្សិតអាចជ្រើស រើសលេងតាមចំណង់ចំណូលចិត្ត និងទៅតាមគោលបំណងរៀងៗ ខ្លួន បន្ទប់នេះបើកឱ្យនិស្សិតចូលលេងជារៀង រាល់ថ្ងៃ ចាប់ពីម៉ោង 17.00-22.00 នាទី នៅក្នុងអគារកីឡា។

ស្រះហែលទឹករូជនៈកន សម្រាប់និស្សិតដែលចូលចិត្តហែលទឹក សាកលវិទ្យាល័យមហាសារខាម មានស្រះហែលទឹក ដែលបើកឱ្យនិស្សិតចូលប្រើប្រាស់ជារៀង។

និងកីឡាមួយចំនួនទៀតដែលអ្នកអាចមកលេងនៅសាកលវិទ្យាល័យមហាសារខាមដូចជា វាយប៉េងប៉ុង វាយសី សីដក់ ថែននីស បាសស្កេតបល បោះប៊ូល រាំបាលឡេ និងបាល់ទះជាដើម។

ទៅលេងខេត្តឡឺយ (Loei)

សួស្តីអ្នកទាំងអស់គ្នា! រដូវរងារក៏បានកន្លងផុតទៅហើយ តើអ្នកទាំងអស់គ្នាបានទៅសម្រាកលំហែរកាយនៅកន្លែងណាខ្លះ? ចំណែកខ្ញុំវិញបានទៅសម្រាកលំហែកាយជាមួយមិត្តភ័ក្តិនៅខេត្តឡឺយ ប្រទេសថៃ។ ដូចបាននិយាយពីពេល កន្លងទៅអញ្ចឹងដោយសារតែខ្ញុំជានិស្សិតអាហារូបករណ៍កំពុងរៀននៅសាកលវិទ្យាល័យមហាសារខាម ប្រទេសថៃ ដូច្នេះនៅពេលទំនេរពីការរៀន ខ្ញុំចង់ដើរឱ្យបានច្រើន ព្រោះចង់ដឹងថានៅស្រុកគេ និងយើងមានភាពដូចគ្នា និងខុសគ្នា យ៉ាងម៉េចខ្លះ? អញ្ចឹង តោះ! ទៅលេងខេត្តឡឺយជាមួយគ្នា....

ខេត្តឡឺយ (Loei) ជាខេត្តមួយដែលមានទីតាំងនៅភាគឦសាននៃប្រទេសថៃ មានចម្ងាយពីទីក្រុងបាងកកប្រហែល 520 គីឡូម៉ែត្រ ជាតំបន់ភ្នំ មានទេសភាពស្រស់ស្អាត អាកាសធាតុត្រជាក់ ជាប្រភពកន្លែងដាំដុះរុក្ខជាតិលម្អ និងផ្កាជាច្រើនប្រភេទ និងជាខេត្តទាក់ទាញទេសចរណ៍ដ៏សំខាន់ទៀតផង។

ពីខេត្តមហាសារខាម-ឡឺយ ប្រហែល 4 ម៉ោង

ចេញដំណើរដោយរថយន្តពីខេត្តមហាសារខាមម៉ោង 6 ព្រឹក ទៅដល់ខេត្តឡឺយម៉ោងប្រហែល 10 ព្រឹក រួចហើយចូលស្នាក់នៅ សណ្ឋាគារនៅទីរួមខេត្ត ដើម្បីសម្រាកយកកម្លាំង ម្យ៉ាងឱ្យមិត្តភក្តិធ្វើធុរៈឱ្យរួចសិន (មិត្តភក្តិនៅខេត្តឡឺយ)។ យើងមានពេល 2 ថ្ងៃក្នុងការដើរលេងនៅខេត្តនេះ គឺថ្ងៃសៅ និងអាទិត្យ។

បន្ទាប់ពីសម្រាកយកកម្លាំងមួយសន្ទុះធំ ប្រហែលម៉ោងមួយរសៀល មិត្តភក្តិក៏មកដល់ល្មម (យើងមានគ្នា 3 នាក់) រួចហើយក៏ ចេញដំណើរទៅស្រុកឆៀងខានដែលមានចម្ងាយ 47 គីឡូម៉ែត្រពីទីរួមខេត្តឡឺយ។

ស្រុកឆៀងខាន (Chiangkhan) ជាស្រុកមួយនៃខេត្តឡឺយមានទីតាំងនៅតាមបណ្តោយដងទន្លេមេគង្គដែលជាព្រំដែនបែងចែករវាង ប្រទេសថៃ ជាមួយប្រទេសឡាវ។ ប្រជាជនទីនេះរស់នៅសប្បាយៗ ជីវភាពសមរម្យ រស់នៅបែបសម័យបុរាណ ដែល មិនងាយនឹងប្រទះនៅសម័យបច្ចុប្បន្ន ហើយប្រពៃណីយវប្បធម៌ ទំនៀមទម្លាប់ ការរស់នៅ ត្រូវបានគេអភិរក្ស ដែលជា ហេតុធ្វើឱ្យស្រុកដែលមានទំហំតូល្មម និងស្ងប់ស្ងាត់នេះ កំពុងទទួលបានការចាប់អារម្មណ៍យ៉ាងខ្លាំងពីអ្នកទេសចរណ៍។ ផ្ទះបុរាណដែលតាំងរៀងនៅជាប់ៗគ្នាតាមបណ្តោយមាត់ទន្លេមេគង្គ ធ្វើឱ្យអ្នកទេសចរណ៍ជាប់ចិត្តនឹងស្ថាបត្យកម្ម បរិយាកាសដ៏ត្រជាក់ល្ហៀកៗ ព្រមទាំងទេសភាពដ៏ស្រស់បំព្រង។

ដើរលេងនៅឆៀងខានរហូតដល់ម៉ោង 8 យប់ ទើបនាំគ្នាត្រឡប់ទៅទីរួមខេត្តវិញ។ មូលហេតុដែលទៅគេងនៅទីរួមខេត្ត ព្រោះនៅឆៀងខាន គេហាមឃាត់កន្លែងកម្សាន្តដែលមានគ្រឿងស្រវឹង (ខ្សិបតិចៗ)។ មកដល់សណ្ឋាគារសម្រាកបានមួយ ភ្លែត ដល់ម៉ោង (10.30 យប់) សិក្សាស្វែងយល់ពីការប្រើជីវិតពេលរាត្រីរបស់អ្នកស្រុកនេះល្មម ព្រោះមិត្តភក្តិប្រាប់ថា មកដល់ទីនេះហើយ មិនគួររំលង robot club ទេ។ ប្រាកដជាចង់ដឹងហើយមែនទេថា បរិយាកាសវាយ៉ាងម៉េច? ពេលដែលដើរដល់ទ្វារចូល គេមានក្រាលកម្រាលព្រំពណ៌ក្រហមតាមច្រកផ្លូវដើរ ជាមួយនឹងពន្លឺភ្លឺស្រទន់ក្រហមព្រឿងៗ លាយឡំនឹងសម្លេងច្រៀងចម្រៀងប្រចាំតំបន់ និងបរទេសឆ្លាស់គ្នាម្តងម្កាល។ នៅចំកណ្តាលមានឆាកមួយទៀត ដែលមានរាងជារង្វង់មានបង្គោលដែកកណ្តាលមួយ នៅជុំវិញឆាកកណ្តាលមានតុរាយពាសពេញដែលយុវវ័យតែងខ្លួន ស៊ីវិល័យកំពុងអង្គុយ។ កន្លះម៉ោងកន្លងផុតទៅស្រាប់តែភ្លើងហ្វាច្រើនចំរុះពណ៌បាច់ពន្លឺមកចំឆាកកណ្តាល រំពេចនោះ ស្រាប់តែឃើញស្រីស្អាត 5 នាក់ ស្លៀកពាក់បិទបាំងតែបីចំណុច មករាំពត់ពែន រូសចុះរូសឡើងជាមួយបង្គោលដែក លាយឡំ និងសម្លេងហ៊ោលាន់រំពង។ ប្រហែល 15 នាទីកន្លងផុតទៅតែមានប្រុសៗ មាឌធំសាច់ដំកង់ៗ ស្លៀកតែខោក្នុងមកឡើងរាំ បន្ត ធ្វើឱ្យស្រីៗ ចិត្តសប្បុរសធម៌មួយចំនួនយកលុយធិបទៅប្រគេនញាត់ក្នុងខោ។ មានអារម្មណ៍ថា តែមួយភ្លែតសោះ ម៉ោងជិត 2 ភ្លឺទៅហើយ ពួកយើងក៏ប្រញាប់ត្រឡប់ទៅគេង ដើម្បីយកកម្លាំង ដើរលេងថ្ងៃស្អែកទៀត (វគ្គនេះគេហាមថត ហាស់..ហា...)។

ថ្ងៃនេះជាថ្ងៃទី 2 ហើយក៏ជាថ្ងៃចុងក្រោយដែរ ប៉ុន្តែមុននឹងធ្វើដំណើរត្រឡប់ទៅសាកលវិទ្យាល័យវិញ សុំឆ្លៀតចូលកន្លែង ដើរលេងមួយកន្លែងទៀត និងជាឱកាសបានភ្លក់អាហារប្រចាំតំបន់ទៀតផង ទីនោះគឺ ទំនប់ខ្ទីង ឬ huay krating។

ទំនប់ខ្ទីង មានទីតាំងនៅស្រុកមឿង (ទីរួមខេត្ត) ខេត្តឡឺយ ក្រោមការមើលថែទាំរបស់ឧទ្យានជាតិហរិហរក្ស។ វាគឺជាទំនប់ទឹកដែលអាចផ្ទុកទឹកបាន 26 លានម៉ែត្រគូប លើផ្ទៃដី 240 ហិកតា ប្រវែងមុខកាត់ 800​ ម៉ែត្រ ដើម្បីទប់ទឹក ប្រើប្រាស់ និងបង្កើតជាកន្លែងទេសចរណ៍ធម្មជាតិ ដែលមានដើមឬស្សី និងព្រៃឈើដ៏ខៀវស្រងាត់ និងមានភ្នំព័ទ្ធជុំវិញ។ អ្នកទេសចរណ៍ភាគច្រើនមកអង្គុយលំហែរកាយ លេងទឹក បណ្តែតក្បូន ព្រមញ៉ាំអាហារប្រចាំតំបន់ដោយមើលទេសភាពដ៏ ស្រស់ស្អាត និងស្រូបយកខ្យល់អាកាសបរិសុទ្ធនៅលើក្បូនទៀតផង។ យ៉ាងម៉េចដែរកន្លែងដើរលេងនៅខេត្តឡឺយ គួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍ទេ?

ថ្លៃចាយវាយរយៈពេល 2 ថ្ងៃ 1 យប់
- ចាក់ស៊ាំងឱ្យមិត្តភក្តិ 500 បាត/2 នាក់ = 250 បាត
- ថ្លៃសណ្ឋាគារ 400 បាត /3 នាក់ = ប្រហែល 135 បាត
- ទិញរបស់ផ្ញើរ = 300 បាត
- ថ្លៃហូបចុក 2 ថ្ងៃ X 4 ពេល = 400 បាត
- ចូលលក្លឹប = ប្រហែល 330 បាត
** សរុបប្រហែល 1,415 បាត
** អាត្រាប្តូរប្រាក់ 1 បាត ប្រហែល 120 រៀល

  



ម្ចាស់ប្លក់

សួស្តី!  ខ្ញុំឈ្មោះទុន ជានិស្សិតអាហារូបករណ៍ព្រះរាជឧបត្ថម្ភដល់ព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា លើវិស័យអប់រំ របស់ព្រះអង្គ ម្ចាស់ក្សត្រីសិរិនថន នៃសាកលវិទ្យាល័យមហាសារខាម (Mahasarakham University) ប្រទេសថៃ។ ក្នុងនាមជានិស្សិតអាហារូបករណ៍ម្នាក់ ខ្ញុំចង់ចូលរួមចែករំលែកនូវបទពិសោធន៍ផ្សេងៗ ដែលខ្ញុំបានជួបប្រទះ មិនថា ការសិក្សា បរិយាកាសនៅក្នុងសាកលវិទ្យាល័យ ការសេពគប់មិត្តភក្តិ ដំណើរកម្សាន្ត ការប្រើបាស់ជីវិតប្រចាំថ្ងៃ។ល។

គោលបំណងនៃបង្កើតប្លក់នេះឡើងគឺចង់រំលឹក ឬរក្សាទុកអនុស្សាវរីយ៍ឱ្យបានយូរ ចង់ហ្វឹកការសេរជាអត្ថបទ និងចង់ចែករំលែកបទពិសោធន៍គ្នាទៅវិញទៅមក។​ អ្នកក៏អាចចូលរួមចែករំលែក បទពិសោធន៍ជីវិតរបស់អ្នកនៅក្នុង ប្លក់នេះបានដែរ អ្នកគ្រាន់តែបង្កើតគណនេយ្យនៅក្នុង Blogspot.com  បន្ទាប់មកអ្នកអាចចូលបញ្ចេញមតិ និងប្រាប់ ពីគោលបំណងរបស់អ្នកក្នុងប្លក់នេះ ខ្ញុំនឹងអញ្ជើញអ្នកឱ្យផុស្តិ៍ក្នុងប្លក់នេះបាន។

បុកល្ហុងបាយដំណើបមាន់អាំង

សួស្តី! ខ្ញុំចង់មកចែករំលែកអាហារល្បីប្រចាំភាគឦសាននៃប្រទេសបន្តិច! មុនដំបូងសុំណែនាំខ្លួនសិន ខ្ញុំឈ្មោះទុន (ឈ្មោះលេង) ជានិស្សិតអាហាររូបករណ៍ព្រះរាជឧបត្ថមរបស់ព្រះអង្គ ម្ចាស់ក្សត្រីមហាចក្រីសិរិនថន នៃសាកលវិទ្យាល័យ មហាសារខាម។ ថ្ងៃនេះថ្ងៃអាទិត្យ ជាថ្ងៃឈប់សម្រាប់ពីការសិក្សា ភ្ញាក់ពីគេងមើលនាឡិកាម៉ោងជិត 10 am  វាគឺជាទម្លាប់ទៅហើយ (ព្រោះចូលគេងយប់ជ្រៅ ហេស!ហេ) ដុសធ្មេញ ងងូត ស្លៀកពាក់ក៏ដល់ម៉ោងបាយថ្ងៃត្រង់ល្មម!! ថ្ងៃនេះដូចជាចង់ញ៉ាំបុកល្ហុងបាយដំណើបមាន់អាំង។ តើអ្នកធ្លាប់ញ៉ាំហើយនៅ? បើចង់ដឹងថាវាមានមុខមាត់ និងរសជាតិ យ៉ាងម៉េចនោះ តោះ! ចាំខ្ញុំនាំទៅ តូបនៅជាប់សាកលវិទ្យាល័យ ដើរតែពីអន្តេរវាសិកដ្ឋានតែ 5 នាទី ក៏ដល់ ឈ្មោះកៃយ៉ាងវិឆៀនបុរី នៅជាប់ខុនដូគ្រូ។

បុកល្ហុងនៅទីនេះមានច្រើនប្រភេទណាស់ ប្រហែល 30-40 ប្រភេទឯណោះ! មានដូចជា បុកល្ហុងថៃពងទាប្រៃ (Tam Thai Khai Khem) បុកល្ហុងព្រៃ (Tam Pa) បុកល្ហុងលាយនំបញ្ចុក (Tam Sure) បុកល្ហុងថាសធំ និងច្រើនប្រភេទទៀត ។ល។
 

បុកល្ហុងពងទាប្រៃ

បុកល្ហុងព្រៃ

បុកល្ហុងលាយនំបញ្ចុក

បុកល្ហុងថាសធំ

មានបុកល្ហុងហើយប៉ុន្តែនៅខ្វះមាន់អាំងនិងបាយដំណើប!

 

យ៉ាងម៉េចដែរ នៅពេលដែលឃើញហើយគួរឱ្យចង់ញ៉ាំដែរទេ?