ខេត្តឡឺយ (Loei) ជាខេត្តមួយដែលមានទីតាំងនៅភាគឦសាននៃប្រទេសថៃ មានចម្ងាយពីទីក្រុងបាងកកប្រហែល 520 គីឡូម៉ែត្រ ជាតំបន់ភ្នំ មានទេសភាពស្រស់ស្អាត អាកាសធាតុត្រជាក់ ជាប្រភពកន្លែងដាំដុះរុក្ខជាតិលម្អ និងផ្កាជាច្រើនប្រភេទ និងជាខេត្តទាក់ទាញទេសចរណ៍ដ៏សំខាន់ទៀតផង។
ពីខេត្តមហាសារខាម-ឡឺយ ប្រហែល 4 ម៉ោង |
បន្ទាប់ពីសម្រាកយកកម្លាំងមួយសន្ទុះធំ ប្រហែលម៉ោងមួយរសៀល មិត្តភក្តិក៏មកដល់ល្មម (យើងមានគ្នា 3 នាក់) រួចហើយក៏ ចេញដំណើរទៅស្រុកឆៀងខានដែលមានចម្ងាយ 47 គីឡូម៉ែត្រពីទីរួមខេត្តឡឺយ។
ស្រុកឆៀងខាន (Chiangkhan) ជាស្រុកមួយនៃខេត្តឡឺយមានទីតាំងនៅតាមបណ្តោយដងទន្លេមេគង្គដែលជាព្រំដែនបែងចែករវាង ប្រទេសថៃ ជាមួយប្រទេសឡាវ។ ប្រជាជនទីនេះរស់នៅសប្បាយៗ ជីវភាពសមរម្យ រស់នៅបែបសម័យបុរាណ ដែល មិនងាយនឹងប្រទះនៅសម័យបច្ចុប្បន្ន ហើយប្រពៃណីយវប្បធម៌ ទំនៀមទម្លាប់ ការរស់នៅ ត្រូវបានគេអភិរក្ស ដែលជា ហេតុធ្វើឱ្យស្រុកដែលមានទំហំតូល្មម និងស្ងប់ស្ងាត់នេះ កំពុងទទួលបានការចាប់អារម្មណ៍យ៉ាងខ្លាំងពីអ្នកទេសចរណ៍។ ផ្ទះបុរាណដែលតាំងរៀងនៅជាប់ៗគ្នាតាមបណ្តោយមាត់ទន្លេមេគង្គ ធ្វើឱ្យអ្នកទេសចរណ៍ជាប់ចិត្តនឹងស្ថាបត្យកម្ម បរិយាកាសដ៏ត្រជាក់ល្ហៀកៗ ព្រមទាំងទេសភាពដ៏ស្រស់បំព្រង។
ដើរលេងនៅឆៀងខានរហូតដល់ម៉ោង 8 យប់ ទើបនាំគ្នាត្រឡប់ទៅទីរួមខេត្តវិញ។ មូលហេតុដែលទៅគេងនៅទីរួមខេត្ត ព្រោះនៅឆៀងខាន គេហាមឃាត់កន្លែងកម្សាន្តដែលមានគ្រឿងស្រវឹង (ខ្សិបតិចៗ)។ មកដល់សណ្ឋាគារសម្រាកបានមួយ ភ្លែត ដល់ម៉ោង (10.30 យប់) សិក្សាស្វែងយល់ពីការប្រើជីវិតពេលរាត្រីរបស់អ្នកស្រុកនេះល្មម ព្រោះមិត្តភក្តិប្រាប់ថា មកដល់ទីនេះហើយ មិនគួររំលង robot club ទេ។ ប្រាកដជាចង់ដឹងហើយមែនទេថា បរិយាកាសវាយ៉ាងម៉េច? ពេលដែលដើរដល់ទ្វារចូល គេមានក្រាលកម្រាលព្រំពណ៌ក្រហមតាមច្រកផ្លូវដើរ ជាមួយនឹងពន្លឺភ្លឺស្រទន់ក្រហមព្រឿងៗ លាយឡំនឹងសម្លេងច្រៀងចម្រៀងប្រចាំតំបន់ និងបរទេសឆ្លាស់គ្នាម្តងម្កាល។ នៅចំកណ្តាលមានឆាកមួយទៀត ដែលមានរាងជារង្វង់មានបង្គោលដែកកណ្តាលមួយ នៅជុំវិញឆាកកណ្តាលមានតុរាយពាសពេញដែលយុវវ័យតែងខ្លួន ស៊ីវិល័យកំពុងអង្គុយ។ កន្លះម៉ោងកន្លងផុតទៅស្រាប់តែភ្លើងហ្វាច្រើនចំរុះពណ៌បាច់ពន្លឺមកចំឆាកកណ្តាល រំពេចនោះ ស្រាប់តែឃើញស្រីស្អាត 5 នាក់ ស្លៀកពាក់បិទបាំងតែបីចំណុច មករាំពត់ពែន រូសចុះរូសឡើងជាមួយបង្គោលដែក លាយឡំ និងសម្លេងហ៊ោលាន់រំពង។ ប្រហែល 15 នាទីកន្លងផុតទៅតែមានប្រុសៗ មាឌធំសាច់ដំកង់ៗ ស្លៀកតែខោក្នុងមកឡើងរាំ បន្ត ធ្វើឱ្យស្រីៗ ចិត្តសប្បុរសធម៌មួយចំនួនយកលុយធិបទៅប្រគេនញាត់ក្នុងខោ។ មានអារម្មណ៍ថា តែមួយភ្លែតសោះ ម៉ោងជិត 2 ភ្លឺទៅហើយ ពួកយើងក៏ប្រញាប់ត្រឡប់ទៅគេង ដើម្បីយកកម្លាំង ដើរលេងថ្ងៃស្អែកទៀត (វគ្គនេះគេហាមថត ហាស់..ហា...)។
ថ្ងៃនេះជាថ្ងៃទី 2 ហើយក៏ជាថ្ងៃចុងក្រោយដែរ ប៉ុន្តែមុននឹងធ្វើដំណើរត្រឡប់ទៅសាកលវិទ្យាល័យវិញ សុំឆ្លៀតចូលកន្លែង ដើរលេងមួយកន្លែងទៀត និងជាឱកាសបានភ្លក់អាហារប្រចាំតំបន់ទៀតផង ទីនោះគឺ ទំនប់ខ្ទីង ឬ huay krating។
ទំនប់ខ្ទីង មានទីតាំងនៅស្រុកមឿង (ទីរួមខេត្ត) ខេត្តឡឺយ ក្រោមការមើលថែទាំរបស់ឧទ្យានជាតិហរិហរក្ស។ វាគឺជាទំនប់ទឹកដែលអាចផ្ទុកទឹកបាន 26 លានម៉ែត្រគូប លើផ្ទៃដី 240 ហិកតា ប្រវែងមុខកាត់ 800 ម៉ែត្រ ដើម្បីទប់ទឹក ប្រើប្រាស់ និងបង្កើតជាកន្លែងទេសចរណ៍ធម្មជាតិ ដែលមានដើមឬស្សី និងព្រៃឈើដ៏ខៀវស្រងាត់ និងមានភ្នំព័ទ្ធជុំវិញ។ អ្នកទេសចរណ៍ភាគច្រើនមកអង្គុយលំហែរកាយ លេងទឹក បណ្តែតក្បូន ព្រមញ៉ាំអាហារប្រចាំតំបន់ដោយមើលទេសភាពដ៏ ស្រស់ស្អាត និងស្រូបយកខ្យល់អាកាសបរិសុទ្ធនៅលើក្បូនទៀតផង។ យ៉ាងម៉េចដែរកន្លែងដើរលេងនៅខេត្តឡឺយ គួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍ទេ?
ថ្លៃចាយវាយរយៈពេល 2 ថ្ងៃ 1 យប់
- ចាក់ស៊ាំងឱ្យមិត្តភក្តិ 500 បាត/2 នាក់ = 250 បាត
- ថ្លៃសណ្ឋាគារ 400 បាត /3 នាក់ = ប្រហែល 135 បាត
- ទិញរបស់ផ្ញើរ = 300 បាត
- ថ្លៃហូបចុក 2 ថ្ងៃ X 4 ពេល = 400 បាត
- ចូលលក្លឹប = ប្រហែល 330 បាត
** សរុបប្រហែល 1,415 បាត
** អាត្រាប្តូរប្រាក់ 1 បាត ប្រហែល 120 រៀល
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น